Τσιριτσάντσουλες: «Ραντεβού με την ιστορία ή ο λάκκος με τα σκατά»

Μια συζήτηση για τον φασισμό, με τον Θύμιο Καλαμούκη, στην Ελληνοφρένεια.
http://www.ellinofreneianet.gr/sound.php?id=4259

Στη Θεσσαλονίκη το 1945 έγινε η δίκη των δωσιλόγων του Τύπου. Δικάστηκαν οι δημοσιογράφοι που εξακολούθησαν να εκδίδουν τις εφημερίδες «Απογευματινή» και «Νέα Ευρώπη», τις μόνες που κυκλοφορούσαν επί Κατοχής ως όργανα της γερμανικής προπαγάνδας. Ο Β. Μεσολογγίτης δήλωσε στο δικαστήριο: «Έτσι γίναμεν γερμανόφιλοι και όργανα της προπαγάνδας του κατακτητού, καφετζήδες, αφού δεν ήταν εύκολο να γίνωμεν ήρωες. Είναι αλήθεια θείον δώρον ο ηρωισμός, αλλά δεν έχει δοθή από τον Πανάγαθον εις όλους τους ανθρώπους, κατά σύμπτωσιν δε εις κανένα από τους οκτώ μας».

Με πρώτον μέλημα τον έρωτα και με σύντροφον την ποίησιν

– ήτις, εις την βαθυτέραν της υπόστασιν, δεν διαφέρει πολύ από τον ίμερον.

Α. Εμπειρίκος, Μέγας Ανατολικός

Τὰ χιόνια τοῦ Κιλιμάντζαρο εἶναι μιὰ ὡραία ταινία γιὰ ἕναν συνδικαλιστὴ ποὺ χάνει τὴ δουλειά του ἀλλὰ ἑτοιμάζεται παρ’ ὅλ’ αὐτὰ νὰ κάνει ἕνα μακρινὸ ταξίδι στὴν Τανζανία, πληρωμένο ἀπὸ τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς φίλους του.

«Η συγνώμη που ζήτησα δεν είναι μια τυπική λέξη.

Είναι μια πολιτική πράξη που σημαίνει πολλά».

Μπενίτο, υπ. πρωθυπουργός, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ

Στο χωριό μου, το συγγνώμη το λένε μισοχέσι

Λαϊκή παροιμία

Η Βέρα του Όσκαρ Ουάιλντ θέτει μια σειρά από αλληλένδετα αινίγματα, ή μάλλον αινίγματα που περιέχονται το ένα μέσα στο άλλο, όπως οι ρώσικες κούκλες ή οι ιστορίες των Χιλίων και μίας νυχτών. Το πρώτο από αυτά, το ευρύτερο, έχει να κάνει γενικά με τη γοητεία που άσκησαν οι Ρώσοι «μηδενιστές» πάνω σε σπουδαίους συγγραφείς της Δύσης.