Ο Θερμοστάτης

Σε εκείνα τα υπερβόρεια νερά υπάρχουν και άλλα ψάρια που ξεχειλίζουν από ζωντάνια· πρέπει να παρατηρήσουμε όμως πως αυτά τα ψάρια είναι ψάρια με κρύο αίμα, δίχως πνευμόνια, τα ψάρια που ξέρουμε όλοι, που κι αυτές ακόμα οι κοιλιές τους είναι ψυκτικοί θάλαμοι· ζώα που ζεσταίνονται στο απάγκιο ενός παγόβουνου, όπως θα ζεσταινόταν ένας ταξιδιώτης το χειμώνα μπροστά στο τζάκι ενός πανδοχείου· ενώ η φάλαινα έχει, όπως ο άνθρωπος, πνευμόνια και ζεστό αίμα. […]Το αίμα μιας πολικής φάλαινας είναι πιο ζεστό από το αίμα ενός Βορνεάτη νέγρου το καλοκαίρι. Ε, άνθρωπε! Να θαυμάζεις και να έχεις ως πρότυπο τη φάλαινα! Ναι, να παραμένεις ζεστός κι εσύ, όταν σε τυλίγει ο πάγος. Ναι, να ζεις σ’ αυτόν τον κόσμο κι εσύ, χωρίς όμως να του ανήκεις. Να είσαι ψύχραιμος όταν βρίσκεσαι στον Ισημερινό· να μην παγώνει το αίμα σου όταν είσαι στον Πόλο. Σαν το μεγάλο θόλο στον ναό του Αγίου Πέτρου και σαν τη μεγάλη φάλαινα, να διατηρείς κι εσύ, άνθρωπε, μία δική σου θερμοκρασία σταθερή σ’ όλες τις εποχές.

Μόμπι Ντικ ή Η Φάλαινα
Herman Melville

Θερμὴν ἐπὶ ψυχροῖσι καρδίαν ἔχεις
Σοφ. Αντιγόνη