What a splendid symbol – a choice
between a virtually non-existent political puppet of bankers and a
representative of the losers in World War II. It is more like a comedy sketch
for the affirmation of the status quo: if you don’t want the simple reproduction
of the elite, you can always resort to the fascists. Let me say now, in all
humility, that I don’t think this is all that is going on. Things are actually
far worse.
Ετικέτες
- Ανασκόπηση (14)
- αρχαία ελλάδα (7)
- Βιβλία (8)
- Βιβλιοκρισίες (12)
- δρόμος της αριστεράς (12)
- Ελληνοφρένεια (5)
- Θέατρο (15)
- Θερμοστάτης (17)
- Κινηματογράφος (6)
- Κριτική (15)
- Λογοτεχνία (15)
- Μετάφραση (6)
- Ξενώνας (37)
- Ομιλίες (26)
- Πολιτική (13)
- Συνεντεύξεις (12)
- Ταινίες μικρού μήκους (5)
- Τσιριτσάντσουλες (10)
- English (12)
- The Press Project (106)
Τετάρτη 26 Απριλίου 2017
Σάββατο 1 Απριλίου 2017
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)