Ζήτω ο Λένιν!

Έχω ένα πρόβλημα. Δεν καταλαβαίνω τα οικονομικά. Και, ξέρετε, μέρες που είναι τώρα, όπου σταθείς κι όπου βρεθείς, μα σε παρέα, μα σε «σουαρέ ποετίκ», παντού αυτά συζητάνε. Ακόμα και ο χοντρός ξάδερφος που έχασε τα λεφτά της μάνας του στο χρηματιστήριο, έχει γίνει ειδήμων της κρίσης. Κι εγώ δεν σκαμπάζω τίποτα. Αυτό το αποδίδω στο ότι δεν παρακολουθώ αρκετά συστηματικά τον οικονομικό τύπο, γι’ αυτό έχω πάρει μια εφημερίδα και έχω αποφασίσει να ξεκινήσω να ενημερώνομαι κι εγώ, όπως κάνει τόσος κόσμος. Να, εφημερίδα «Κέρδος». Για να δούμε: Μάλιστα, «Νέα φθηνή ένεση ρευστότητας», «Η εφορία βάζει στο μάτι εταιρικές παροχές»,  «Από την ΕΧΑΕ οι βεβαιώσεις». Από την ΕΧΑΕ. «Στα κέρδη που διανέμουν οι ημεδαπές ανώνυμες εταιρείες, εκτός μισθού, καθώς και μερισμάτων ή  προμερισμάτων, (α, μάλιστα, προμερισμάτων) σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα, ημεδαπά ή αλλοδαπά (άκου αλλοδαπά)  ανεξάρτητα αν η καταβολή τους γίνεται σε μετρητά ή μετοχές, ενεργείται παρακράτηση φόρου με συντελεστή 25% (και 21% για τα κέρδη που διανέμονται εντός του έτους 2011)».

Φέξε μου και γλίστρησα. Κάποιον θα ενδιαφέρει κι αυτό, να θυμηθώ να το διαβάσω στον ξάδερφό μου.

«Ειδικά για τις ανώνυμες εταιρείες με μετοχές εισηγμένες στο ΧΑ, που παρακρατούν φόρο με βάση τις διατάξεις του άρθρου 54 του ΚΦΕ, οι βεβαιώσεις που χορηγούνται στους δικαιούχους εκδίδονται από την ΕΧΑΕ και όχι από τις καταβάλλουσες τα μερίσματα εταιρείες».

Βέβαια, φως φανάρι. Η είδηση σπάει κόκαλα. Πάμε παρακάτω.

«Σε στάδιο ωρίμανσης βρίσκεται η εγχώρια αγορά προϊόντων τομάτας». Πιο βατό. «Ώριμη θεωρείται η εγχώρια αγορά προϊόντων τομάτας». Ώριμη η αγορά τομάτας. Καλό αυτό. «…με αποτέλεσμα να μην παρουσιάζει μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης».  Εντάξει, ώς εδώ καλά. «Η συνολική φαινομενική κατανάλωση προϊόντων τομάτας…». «Φαινομενική» κατανάλωση, ποιος ξέρει, μπορεί να είναι ότι κάνεις πως τρως ντομάτα ενώ δεν τρως. «…εμφάνισε αυξομειώσεις την περίοδο 2002-2010».  «Το 33,6%», εδώ θέλει προσοχή: «Tο 33,6% της συνολικής εγχώριας φαινομενικής κατανάλωσης τομάτας αφορούσε αποφλοιωμένη τομάτα και ακολούθησε ο χυμός τομάτας με ποσοστό 29,4%. Χυμός τομάτας 29,4%, αποφλοιωμένη τομάτα 34%, τοματοπολτός 28% και κέτσαπ και σάλτσες τομάτας 9%».

Εδώ, που καταλαβαίνεις τι γίνεται, δεν καταλαβαίνεις τη σημασία. Δηλαδή, λες, και; Άμα τρώγαμε πιο πολλή τομάτα και λιγότερο τοματοπολτό, τι θα γινόταν;

«Μεγάλο ποσοστό της εγχώριας παραγωγής αφορά τον τοματοπολτό, που χαρακτηρίζεται από υψηλές εξαγωγικές επιδόσεις, αφού οι εξαγωγές απορροφούν ποσοστό της τάξεως του 80%. Ωστόσο η αύξηση του κόστους πωλήσεων με μεγαλύτερο ρυθμό (8,9%) οδήγησε στην επιδείνωση του μεικτού κέρδους και στην πτώση του λειτουργικού αποτελέσματος (46,2%)».

Δεν καταλαβαίνω, δεν καταλαβαίνω.  Εδώ μπορεί να παίζουν ρόλο τα θεωρητικά κενά, δεν φτάνουν μόνο οι εφημερίδες. Πιστεύω δηλαδή ότι χρειάζεται βαθύτερη μελέτη της οικονομικής επιστήμης. Αλλά κι αυτό το έχω σκεφτεί. Έχω πάρει ένα βιβλίο του Βαρουφάκη: Κρίσης Λεξιλόγιο, Οι οικονομικοί όροι που μας καταδυναστεύουν. Εμένα μου λες, αν μας καταδυναστεύουν… Είναι βεβαίως εκλαϊκευτικό, δεν μπορώ να γίνω οικονομολόγος τώρα. Είναι λίγο για πρωτάρηδες, αλλά έχω πάλι αυτή τη φοβία ότι δεν θα καταλαβαίνω. Να, μια τυχαία σελίδα, γιά να δούμε.

«Το γκελ της νεκρής γάτας». «Dead cat bounce». Αλλόκοτο. Πολύ αλλόκοτο.

«Ακόμα και νεκρή να είναι μία  γάτα, αν την πετάξεις από ψηλά, θα αναπηδήσει τη στιγμή που θα χτυπήσει στο έδαφος».

Οικονομικά. Περίεργα τα οικονομικά…

«Ύστερα από μια μεγάλη πτώση, όταν μια οικονομία δείχνει σημεία ανάκαμψης, μπορεί η ανάκαμψη αυτή να μην έχει σφρίγος και δυναμική. Αν, π.χ., μετά από μια τριετία ύφεσης, η ελληνική οικονομία απωλέσει το 10% του ΑΕΠ και σημειώσει ανάπτυξη 1%, πολλοί θα φοβηθούν ότι πρόκειται για Dead cat bounce: μια μικρή αναπήδηση σαν εκείνη της νεκρής γάτας στο πλακόστρωτο».

Είναι που είναι πολύπλοκα τα οικονομικά, εδώ που μπαίνουν και οι μεταφορές στη μέση δεν παίρνεις κάβο με τίποτα. Τα πιο δύσκολα όμως είναι με το χρηματιστήριο. Εκεί κι αν δεν βγάζεις άκρη. Χρηματιστήριο, ξέρετε, αυτά που λένε με τα παράγωγα, futures, options, leverage,  αυτά είναι πολύ δύσκολα. Αυτό το έχω διαβάσει έξι φορές και πάλι δεν καταλαβαίνω:

«Αν, €1,1 εκατομμύριο τα επενδύσουμε μόνο σε option αγοράς, προς €100.000 το κάθε option, που σου δίνει δικαίωμα αγοράς ενός εκατομμυρίου στις σημερινές τιμές, μια αύξηση στη μετοχή της τάξης του 40%, θα έφερνε ένα κέρδος της τάξης των €3,4 εκατομμυρίων». Ώρε λεφτά...

«Αν η μετοχή ανέβαινε 40%, τα 11 options, που κόστισαν €100.000 το ένα, (άκου €100.000, ρε δώσε μου εμένα €100.000 και θα δεις επενδύσεις) θα τους έδιναν το δικαίωμα στο μέλλον να αγοράσουν στις σημερινές χαμηλές τιμές 11Χ1.000.000=€11.000.000 μετοχών, αλλά η αξία αυτών των μετοχών θα έχει φτάσει τα 15,4 εκατομμύρια δηλαδή 40% επάνω, άρα θα τους έμενε η διαφορά, των €4,4 εκατομμυρίων, μείον τα €1,1 εκατομμύρια που τους κόστισαν τα 11 options. Σύνολο €3,4 εκατομμύρια, δηλαδή απόδοση 309%, σε μια περίοδο που οι καταθέσεις στην τράπεζα δεν έδιναν πάνω από 3%».

Δεν καταλαβαίνω. Να μη λέμε ψέματα τώρα, δεν καταλαβαίνω. Δώσε μου να σχεδιάσω πύραυλο καλύτερα, πιο εύκολο το έχω. Και δεν είναι να πεις ότι είμαστε αμόρφωτοι. Έχουμε και μια βιβλιοθήκη σπίτι μας, πέντε πράματα τα ξέρουμε. Αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα. Ξέρετε κάτι όμως; Δεν το βάζουμε κάτω εμείς. Διότι, έχουμε και άλλα βιβλία στο σπίτι μας, κύριε. Ορίστε:

Μπέρτολντ Μπρεχτ, Ποιήματα:

«Την εποχή του παγκόσμιου πολέμου

Σ’ ένα κελί της ιταλικής φυλακής Σαν Κάρλο

Φίσκα από κρατούμενους στρατιώτες, μεθύστακες και κλέφτες

Έγραψε ένας σοσιαλιστής φαντάρος με μελανί μολύβι στον τοίχο απάνω:

ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ!

Πολύ ψηλά στο μισοσκότεινο κελί, ίσα-ίσα να φαίνεται, μα

Με πελώρια ψηφία γραμμένο.

Σαν το ’δανε οι δεσμοφύλακες, στείλανε έναν μπογιατζή  μ’ έναν κουβά ασβέστη

Κι αυτός με μια βούρτσα με μακρύ κοντάρι ασβέστωσε την απειλητική επιγραφή.

Μα μόνο της γραφής το χαρακτήρα, με τον ασβέστη του άλλαξε

Και τώρα φάνταζε ψηλά μες στο κελί μ’ ασβέστη: ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ!

Και δεύτερος μπογιατζής έβαψε από πάνω την επιγραφή με μια μεγάλη βούρτσα

Έτσι που εξαφανίστηκε για ώρες, μα κατά το πρωί

Που στέγνωσε ο ασβέστης, ξεπρόβαλε από κάτω η επιγραφή ξανά: ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ!

Τότε στείλανε οι δεσμοφύλακες ενάντια στην επιγραφή μ’ ένα μαχαίρι

Έναν οικοδόμο. Κι αυτός την έξυσε γράμμα το γράμμα, μία ολόκληρη ώρα

Και σαν την τελείωσε, φάνταζε μέσα στο κελί ψηλά, χωρίς κανένα χρώμα

Μα βαθιά μέσα στον τοίχο χαραγμένη, η ακατανίκητη επιγραφή: ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ!

Τώρα πέφτουν οι τοίχοι! είπε ο φαντάρος».

Αυτά είναι…

Θα μου πείτε τώρα, μα, βρε αθεόφοβε, ο Λένιν;  Έχεις δει το ρολόι σου; Ο Λένιν; 

Ε, σάμπως καταλαβαίνω; Δεν καταλαβαίνω.