Δεκατρία διηγήματα περιλαμβάνει η συλλογή «Ο Θερμοστάτης» του Κ. Πουλή. Τρία από αυτά έχουν ήδη δημοσιευτεί σε περιοδικά και blog, αλλά τα υπόλοιπα, βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας. Τα κείμενα της συλλογής, είναι γραμμένα με χιούμορ, ειρωνεία αλλά και αγάπη και τρυφερή διάθεση για τους χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν.
Όπως για τον Τάκη του «Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο Των Εξαρχείων», που από κει που ήταν μια χαρά παιδί, βοηθός στο κουρείο του κυρ Βασίλη, («φιλότιμος όμως ο Τάκης, κάτι με το χαμόγελο, κάτι που του άρεσε να περιποιείται το μαγαζί, να φέρνει κανάν πίνακα από τη λαϊκή, καμιά γλάστρα, τελικά είχε γίνει η ψυχή του κουρείου»), ώσπου ένα όνειρο του ανέτρεψε τη ζωή. Στο «Έρως Ανεπίκαιρος», ο Νίκος και η Μαρία είναι γραφτό να μην προχωρήσουν τη σχέση τους αφού όλοι και όλα λες και συνωμοτούν εναντίον τους. Στο «Θρίαμβο» ο φιλόλογος Γρίβας, μυεί τους έφηβους και ξαναμμένους μαθητές του στην ποίηση του Εμπειρίκου, οπότε «το Α2 έζησε για πρώτη φορά μια αληθινή λογοτεχνική εμπειρία, μια στιγμή που ζωή και ποίηση γίνονται ένα». Ο Γιάννης του «Να Πως Με Λες Εμένα» «έχει ένα πρόβλημα. Δεν καταλαβαίνει τα οικονομικά». Κι αφού κάθε προσπάθειά του να βελτιώσει τις γνώσεις του αποτυγχάνει, κάνει ότι μπορεί για «να ξεπεράσει το σύμπλεγμα κατωτερότητας που τον κατέτρυχε». Το «Ενάμιση Τετραγωνικό Μέτρο», είναι τόσο μικρό όσο και η διάσταση του τίτλου. Οι ήρωες του «Γκουρμέ» είναι τρεις φίλοι, σπουδαστές του Ωδείου Τσαϊκόφσκι στη Μόσχα, με αγάπη στη λογοτεχνία και ειδικά την ποίηση, οι οποίοι λαμβάνουν ένα δώρο, που θα μετατρέψει την κατανάλωση ενός «βρώμικου» σε γκουρμέ απόλαυση. Το επόμενο διήγημα έχει τίτλο «Το Χιλιόμετρο Μηδέν». Ο Θανάσης εξαιτίας της εμμονής του να εντοπίσει το ακριβές σημείο από το οποίο μετριούνται οι χιλιομετρικές αποστάσεις, θα έχει πολύ σοβαρά προβλήματα. Η «Μαμά Του Κτήνους» τη γλιτώνει από μια καρεκλιά που το ίδιο το «κτήνος» κατευθύνει προς το κεφάλι της, από ένα γύρισμα της τύχης. Το «Νεοφορμαλισμός Ή Θάνατος», είναι μια ξεκαρδιστική παρωδία της συζήτησης δύο «διανοούμενων» που χρησιμοποιούν γλώσσα που ταιριάζει μόνο σε φανατικούς οπαδούς. Ο ρατσισμός που διαχέεται σε κάθε στρώμα και κάθε ηλικία της ελληνικής κοινωνίας, είναι το θέμα του «Χωρίς Χαρτιά». Συμπαθέστατος, αλλά τελείως «αλλού» είναι ο ήρωας του «Κάμπινγκ Στην Πλατεία Συντάγματος». Ένα ταξίδι με τρένο περιγράφει το επόμενο διήγημα («Το Κάθισμα Του Τζαγκαναθ Σλανκερσεθ»), στο οποίο ο Γιώργος ερωτεύεται εναλλάξ την Όλγα και την Μαρία. «Ήταν ένα άθλιο, σαδιστικό παιχνίδι της μοίρας, να στριμώξει δύο έρωτες στο ίδιο βαγόνι». Τέλος στο «Ο Θερμοστάτης», ο Αλέξης υποφέρει από τη ζέστη, ακόμη και τις πιο κρύες νύχτες του θρακιώτικου χειμώνα. Όπως γράφω και στην αρχή, πρόκειται για αξιοπρόσεχτα κείμενα, που ακόμα και στις δραματικές στιγμές αποπνέουν κατά έναν παράδοξο τρόπο αισιοδοξία, είναι γραμμένα με υποβόσκουσα ειρωνεία και υποδόριο χιούμορ, που κάποιες φορές μπορείς να το αντιληφθείς, μόνο αφού έχεις διαβάσει και τις τελευταίες λέξεις του κειμένου. Δημοσιεύτηκε εδώ.
Όπως για τον Τάκη του «Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο Των Εξαρχείων», που από κει που ήταν μια χαρά παιδί, βοηθός στο κουρείο του κυρ Βασίλη, («φιλότιμος όμως ο Τάκης, κάτι με το χαμόγελο, κάτι που του άρεσε να περιποιείται το μαγαζί, να φέρνει κανάν πίνακα από τη λαϊκή, καμιά γλάστρα, τελικά είχε γίνει η ψυχή του κουρείου»), ώσπου ένα όνειρο του ανέτρεψε τη ζωή. Στο «Έρως Ανεπίκαιρος», ο Νίκος και η Μαρία είναι γραφτό να μην προχωρήσουν τη σχέση τους αφού όλοι και όλα λες και συνωμοτούν εναντίον τους. Στο «Θρίαμβο» ο φιλόλογος Γρίβας, μυεί τους έφηβους και ξαναμμένους μαθητές του στην ποίηση του Εμπειρίκου, οπότε «το Α2 έζησε για πρώτη φορά μια αληθινή λογοτεχνική εμπειρία, μια στιγμή που ζωή και ποίηση γίνονται ένα». Ο Γιάννης του «Να Πως Με Λες Εμένα» «έχει ένα πρόβλημα. Δεν καταλαβαίνει τα οικονομικά». Κι αφού κάθε προσπάθειά του να βελτιώσει τις γνώσεις του αποτυγχάνει, κάνει ότι μπορεί για «να ξεπεράσει το σύμπλεγμα κατωτερότητας που τον κατέτρυχε». Το «Ενάμιση Τετραγωνικό Μέτρο», είναι τόσο μικρό όσο και η διάσταση του τίτλου. Οι ήρωες του «Γκουρμέ» είναι τρεις φίλοι, σπουδαστές του Ωδείου Τσαϊκόφσκι στη Μόσχα, με αγάπη στη λογοτεχνία και ειδικά την ποίηση, οι οποίοι λαμβάνουν ένα δώρο, που θα μετατρέψει την κατανάλωση ενός «βρώμικου» σε γκουρμέ απόλαυση. Το επόμενο διήγημα έχει τίτλο «Το Χιλιόμετρο Μηδέν». Ο Θανάσης εξαιτίας της εμμονής του να εντοπίσει το ακριβές σημείο από το οποίο μετριούνται οι χιλιομετρικές αποστάσεις, θα έχει πολύ σοβαρά προβλήματα. Η «Μαμά Του Κτήνους» τη γλιτώνει από μια καρεκλιά που το ίδιο το «κτήνος» κατευθύνει προς το κεφάλι της, από ένα γύρισμα της τύχης. Το «Νεοφορμαλισμός Ή Θάνατος», είναι μια ξεκαρδιστική παρωδία της συζήτησης δύο «διανοούμενων» που χρησιμοποιούν γλώσσα που ταιριάζει μόνο σε φανατικούς οπαδούς. Ο ρατσισμός που διαχέεται σε κάθε στρώμα και κάθε ηλικία της ελληνικής κοινωνίας, είναι το θέμα του «Χωρίς Χαρτιά». Συμπαθέστατος, αλλά τελείως «αλλού» είναι ο ήρωας του «Κάμπινγκ Στην Πλατεία Συντάγματος». Ένα ταξίδι με τρένο περιγράφει το επόμενο διήγημα («Το Κάθισμα Του Τζαγκαναθ Σλανκερσεθ»), στο οποίο ο Γιώργος ερωτεύεται εναλλάξ την Όλγα και την Μαρία. «Ήταν ένα άθλιο, σαδιστικό παιχνίδι της μοίρας, να στριμώξει δύο έρωτες στο ίδιο βαγόνι». Τέλος στο «Ο Θερμοστάτης», ο Αλέξης υποφέρει από τη ζέστη, ακόμη και τις πιο κρύες νύχτες του θρακιώτικου χειμώνα. Όπως γράφω και στην αρχή, πρόκειται για αξιοπρόσεχτα κείμενα, που ακόμα και στις δραματικές στιγμές αποπνέουν κατά έναν παράδοξο τρόπο αισιοδοξία, είναι γραμμένα με υποβόσκουσα ειρωνεία και υποδόριο χιούμορ, που κάποιες φορές μπορείς να το αντιληφθείς, μόνο αφού έχεις διαβάσει και τις τελευταίες λέξεις του κειμένου. Δημοσιεύτηκε εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου