Ο Γκύντερ Άντερς έγραψε δύο δημόσιες επιστολές με αποδέκτη τον Κλάους Άιχμαν, γιο του Άντολφ Άιχμαν, ιθύνοντα νου του Ολοκαυτώματος. Το 1964, δύο χρόνια μετά την εκτέλεση του Άιχμαν, γράφει:

[Ήρθε η στιγμή που έπρεπε να καταλάβετε πως] ο άνθρωπος για τον οποίο είχατε νιώσει αληθινή υική αγάπη και ο οποίος ίσως μάλιστα υπήρξε μαζί σας και καλός (με φρίκη έγραψα μόλις τη μικρή αυτή λέξη, «καλός», για την οποία έξι εκατομμύρια άνθρωποι χωρίς φωνή φαίνεται ότι θέλουν να διαμαρτυρηθούν) – πως ο άνθρωπος αυτός ήταν ο ίδιος ο Άντολφ Άιχμαν.

Στη δεύτερη επιστολή του, το 1988, συνεχίζει:

Η εντολή -μια αρχαία εβραϊκή εντολή που ακόμα κι εσείς θα διδαχτήκατε ως παιδί- "τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου" δεν ισχύει υπό όλες τις περιστάσεις.Μπορείτε ασφαλώς να σκέφτεστε με πόνο αυτή την ατιμία. Δεν έχετε όμως το δικαίωμα να τους τιμάτε ή, επειδή ήταν γονείς σας, να τους προστατεύετε. Πιθανόν να το θεωρείτε αυτό όμοιο με το να σπιλώνει κανείς το ίδιο του το σπίτι. Όμως αυτός που λέει όχι στη βρωμιά του ίδιου του του σπιτιού είναι μάλλον εκείνος που θέλει να το κρατήσει καθαρό.

"Εμείς οι γιοι του Άιχμαν" του Γκ. Άντερς, εκδ. Εστία.

Πολύ φοβάμαι ότι αυτός ο οδυνηρός δρόμος είναι η μόνη διέξοδος για τα τρία παιδιά του Στάθη Μπούκουρα, αν δεν έχουν την ατυχία είτε να του μοιάσουν είτε να βαρυνθούν με μια πληγή που δεν επουλώνεται.

Κωνσταντίνος Πουλής